Dag 12, weer een dag vol indrukken!!

Oi Moco & Moca

We slapen met de dag minder, iedere avond is er wel weer iets waarvoor we lang op blijven en aangezien we niks willen missen zijn we altijd vroeg op.

Om de vader en moeder van Helena te bedanken voor alles zijn we een perfect cadeau voor ze gaan halen(tenminste dat denken we en aangezien hij veel op me pa lijkt denk ik dat het wel goed zit)
We zijn naar een soort kruiden/kaas/vlees winkel gegaan, hier verkopen ze enorme stukken italiaanse parma-ham vlees. Er hangt nog 1 stuk van 7 kilo, dit wordt hem. We hoorden van helena dat de vader dit geweldig vindt vandaar dat we hiervoor hebben gekozen.
Tijdens het wegen komen de mensen van daar er achter dat we van holland zijn en laten ze ons gelijk de nederlandse gatenkaas proeven. Hij is precies het zelfde als in Nederland wat eigenlijk wel grappig is want je zou het niet verwachten, ook al is het precies dezelfde kaas. De vrouw van daar heeft zelfs een schort om van de hollandse kaas en ze halen gelijk een klompje tevoorschijn.

Helemaal enthousiast door het enorme stuk vlees gaan we weer terug naar de auto, er is nog tijd over dus we kunnen nog iets gaan doen. Bier drinken word het :) Het is hier zo heerlijk koud dat je er echt van kunt genieten.
Als het bijna half 4 is moeten we gaan aangezien Helena vandaag weer maar tot 17:00 mag rijden. (Ze mogen trouwens om 20:00 wel weer rijden, het gaat vooral om de spits-uren)
Thuis aangekomen schrijven we de verhalen nog even af voor deze site. Zodra dit af is gaan we beide met sophieke op de bank zitten onder het genot van een sambuca (sophie kinsella boeken zijn nou eenmaal verslavend)

Na een tijdje komt antonio ook thuis en kunnen we hun het cadeau geven. Hij leest eerst het kaartje(in het portugees) en is al helemaal gelukkig, daarna geven we hem het cadeau (nog ingepakt). Hij weet vrijwel gelijk wat het is door de vorm en het gewicht en heeft een enorme smile op zijn gezicht die ook niet meer weg gaat. Yes!! Het is ons gelukt, hij vindt het cadeau geweldig.

Nu op naar de pizzaria om Raiza en haar fam te zien, heel leuk om ze weer allemaal even te zien. We bestellen 3 soorten pizza's voor 8 personen. Het gaat hier natuurlijk ook weer anders als in Nederland, ze komen met de pizza's rond en je kunt zelf beslissen welke stuk je wilt en van welke pizza. De pizza's zijn echt heerlijk. De bodem is een stuk dunner en ze gebruiken roomkaas bij veel pizza's. We zitten verdeeld over de tafel, de ouders bij elkaar en de jeugd. Tess en ik merken beide dat we ons heel snel thuis voelen bij deze familie. Je woont toch bij mensen thuis en deelt veel met hun maar vanaf dag 1 voelen we ons helemaal thuis. We lopen rond in onze pyjama, zitten onderuit gezakt tv te kijken en maken gebruik van de afstandsbediening. Als we tijd vrij hebben maken we het balkon gezellig met muziek en drinken en gaan we lekker lezen. We zitten dus bijna nooit op onze kamer maar mengen ons zo veel mogelijk met het gezin.

Verder met mijn verhaal over het eten:
Tijdens het eten wordt aan andere tafels steeds druk gezongen voor iemands verjaardag. Ik zing iedere keer vrolijk mee omdat ik de tekst ken. Na het eten zitten we nog een beetje na te genieten met onze limoen en aardbeien caipirinha. Ik ben druk in gesprek met Raiza(zit naast me, tess en helena tegenover me) als er ineens een chocolade pizzataart met een kaartje erop voor me wordt gezet. Iedereen is druk het Portugeese verjaardaglied aant zingen en ik snap er helemaal niks meer van, wie is er jarig?? Ik kijk om me heen en zie dat iedereen druk voor mij aan het zingen is. Ik ben jarig!! Haha helena heeft dit geregeld, ze heeft gewoon in het portugees tegen iedereen gezegd wat de bedoeling was en tegen tess gefluisterd. Ik kom niet meer bij van het lachen, vind het echt een top actie van Helena.

Na het eten gaan we gelijk naar huis, omkleden, opmaken, en door naar een club. Deze club draait vooral oude pop muziek. We komen binnen en kunnen gelijk meezingen met NSYNC- bye bye bye.
Het is nog vrij rustig maar we vallen enorm op. We zijn dit inmiddels al een beetje gewent en schenken er niet meer veel aandacht aan ( ons diva gedrag he peters!!).
We verkennen de club een beetje en bestellen ons drankje. Jaja weer zelfstandig, um cerveja, de um is niet uit te spreken dus ik sta altijd een beetje oergeluiden te maken maar ze snappen me en daar gaat het om. Bij de bar praat echt iedereen met je, je staat namelijk alleen en bent dus makkelijk aan te spreken. We reageren altijd met onze standaart zin " i'm sorry, i'm from holland, i just speak english"
We krijgen reacties als " oo me too" , " 2014 we will win" , me english really baddie" of " beautifull, you, obrigada, can i kiss you?". Het is altijd weer afwachten of er iets zinnings in het engels uit komt. Er spreken maar weinig brazilianen engels dus het is vaak moeilijk om te communiceren, Maar wel heel leuk. Deze club is vrij klein waardoor je overzicht hebt over iedereen. Tess en ik zijn de hele tijd samen en we horen elkaar om de paar minuten zeggen " i'm sorry, i'm from holland, i just speak english". Deze club is echt heel extreem, iedereen weet dat we van Holland zijn en iedereen wilt met ons praten, dansen of ons aanraken. Het is nu echt alsof we beroemdheden zijn. Ik sta op een gegeven moment alleen in de rij bij de wc als er een jongen aankomt, " eindelijk, ik wil al de hele tijd met je praten maar er zijn steeds andere jongen die aan je zitten en met je praten, hoe heet je?" Ik sta een beetje verbaasd te kijken. Ik heb deze jongen nog helemaal niet eerder gezien maar hij weet dus dat ik van Holland ben.
Tess is ons even kwijt en staat alleen bij de dj, ze stoot per ongeluk tegen iemand aan die gelijk zegt: " jij kent geen portugees he, jij bent ook van holland toch? Ik heb net met een ander meisje verteld die ook alleen engels kent en van Holland is"
Zo gaat het de hele avond door, de meiden vinden ons niet meer aardig en kunnen alleen nog maar vuil naar ons kijken. In deze club is het ook nog erger met het proberen van zoenen, we drinken beide expres niet veel omdat we de hele tijd moeten oppassen. Ze kondigen het hier niet eens aan, stellen zich vaak niet eens voor maar komen uit het niets te voorschijn. Ik sta naast tess als ik haar ineens heel hard hoor lachen en ze me aantikt om wat te vertellen. We stonden gewoon een beetje te genieten van de muziek als ineens een jongen haar wang begint te zoenen. Tess duwt hem gelijk weg, hij is niet eens echt beledigd en loopt weer verder.
Ik kom niet meer bij van het lachen, wat een cultuur hier!! In Nederland zal alleen een piraat, banaan of kuiken dit doen met carnaval.
Ook vinden ze het allemaal heel belangrijk dat je met een braziliaan hebt gezoent en ze bieden je graag deze ervaring aan. We hebben beide het antwoord klaar dat we dit al hebben gedaan en dus bedanken voor het aanbod. Maar dit accepteren ze niet zomaar, 1 is niet genoeg. Je moet meerdere brazilianen zoenen. Als we dan antwoorden dat die 1e braziliaan onze vriend is is het nog geen probleem. Dat vind hij vast niet erg en je bent maar even hier dus je moet nu gewoon genieten.
Er is dus gewoon geen excuus wat werkt. Ze vinden altijd wel een rede dus we vertellen ze nu gelijk dat hij niet ons type is.

Rond 4 uur heeft iedereen elkaar weer gevonden en staan we gezellig bij de dj's (deze vol getatoeeerde rockers kennen we inmiddels ook al)De dj's draaien leuken muziek waardoor de sfeer onder ons alleen maar leuekr wordt. De jongens blijven door gaan en we staat geen minuut alleen. We worden er nu een beetje vervelend van want het zijn veel jongens die van geen ophouden weten. Karina(vriendin van Helena)is heel direct, altijd en overal. Zo ook nu, ze vraagt aan ons of we met ze willen praten. We antwoorden dat we dit niet willen en ze begint tegen de jongens te schreeuwen dat ze weg moeten gaan en ons met rust moeten laten. De jongen luisteren en laten ons voor een tijdje met rust. Nu is het net of we persoonlijke security hebben die de mensen op afstand houdt zodat we plezier kunnen hebben. Dit is wel heel fijn, nu kunnen we even gewoon dansen zonder steeds te moeten stoppen omdat er iemand tegen ons op plakt.
Om 5 uur hebben we het wel een beetje gehad en gaan we naar de Mac donalds, inmiddels de vaste prik na het uitgaan. Om 6 uur hebben we het hier ook gehad en gaan we naar huis toe.
Deze avond was echt een avond om nooit meer te vergeten, we hadden op het laatste moment besloten te gaan stappen. Hebben niet echt tijd gehad om ons om te kleden of klaar te maken dus het begon allemaal een beetje anders als normaal. Maar het was echt een top top avond.
Alle aandacht zal niet perce aan ons uiterlijk gelegen hebben want het feit dat je buitenlands bent en ook nog eens blond haar hebt vinden ze geweldig.

Nou dit was het weer voor vandaag, tot morgen!
En Maarten, welkom bij onze reis vind het leuk dat je ons ook komt volgen!

Liefs Tess & Nadieh

ps. Tessa's camera is leeg dus kon er niet meer foto's op zetten, probeer het morgen nog even want het is inmiddels al 2:40