Dia 4

Boa tarde!
Even ons verslag van gisteren, Tissa zal vanavond over vandaag schrijven.
We zijn gister naar de 25 march straat geweest.
Het rit zou zo'n 20 minuten duren dus ik had er voor gekozen geen reistablet te pakken, weer niet de meest slimme gedachte. Ik was even vergeten hoe de wegen er in Sao paulo uitzien. De wegen zelf zijn heel slecht waardoor het me herinnerd aan het rijden op de vespa met colle, de vespa heeft een enorme vering waardoor we stuiterend van munstergeleen naar sittard reden. Dit is ook het geval in Sao Paulo, een boekje lezen tijdens het rijden is niet te doen. De bladzijdes scheuren van het stuiteren en het is moeilijk bij te houden waar je was gebleven. Daarnaast heb je nog de bergen (geen heuvels meer te noemen) waar je op en af raced, voor elke berg is een soort omgekeerde drempel waardoor elke auto een beschadigde bumper heeft. Je stuitert in de kuil en moet daarna een inmens steile berg op zien te komen. De tourenteller maakt overuren en het ondersteunende geluid klinkt als mijn eerste rijles waarbij ik de koppeling en het gaspedaal heb uitgevonden.
Dan heb je nog het feit dat iedereen haast heeft, waar ze ook naar toe gaan. Iedereen scheurt elkaar voorbij en scheld er op los. Om het nog wat leuker en sfeervoller te maken claxoneren ze om de (max)5 minuten, om het minste of geringste wordt hij in gebruik genomen. Zowel om dankjewel te zeggen (even zwaaien gaat namelijk niet vanwege de geblindeerde ramen) als om te laten weten dat de andere bestuurder een imbicil of idiota is. Dan krijg je het gene wat ons in nederland al opviel aan Helena, weet je de weg niet? Dan vraag je het gewoon gelijk, je zoekt het niet eerst zelf uit en je gaat ook niet moeilijk doen maar vraagt de eerste beste voorbijganger. We staan dus bij de stoplichten continue te overleggen met andere bestuurders, of het nu een motorrijder is of iemand in een auto. Helena vraagt er vrolijk op los boven al het lawaai van het verkeer. Ook als ze gewoon even wat anders kwijt wilt verteld ze dit aan de bestuurder naast haar.
Ze is trouwens wel een perfecte chauffeur, ze schelt er flink op los en scheurt overal tussendoor, het interesseert haar niks wat de andere ervan vinden of wat de regels zijn. We moesten op een gegeven moment een parkeergarage uit en het was enorm druk. Tess en ik moesten denken aan de stressige drukte na een concert waarbij je geen centimeter ruimte moet geven omdat er anders iemand anders tussen zit. Helena leek hier niks van te merken en telefooneerde tijdens het gevecht om uit de parkeergarage te komen. Heel normaal voor haar en ik moet zeggen dat het haar ook nog allemaal lukt ook, het levende bewijs dat vrouwen daadwerkelijk 2 dingen tegelijk kunnen. Het onderdeel parkeren in parkeergarages is trouwens ook heel apart, je rijdt naar een garage toe stapt vooraan in de garage uit, laat je auto aanstaan vraagt een bon en loopt naar buiten. De auto word voor je geparkeert en als je terug komt halen ze hem weer voor je op. We voelen ons nu helemaal diva's. Ik heb op weg naar de markt een filmpje gemaakt vanuit de auto, ik heb echt met man en macht geprobeerd de camera recht te houden maar zoals je ziet is dit onmogelijk op deze wegen en in dit verkeer...
Oja wat ook opvallend is is dat je vaak niet harder als 60 kunt rijden, deze snelheid wil iedereen dan ook graag bereiken. In Nederland rij je in een file rustig.. Hier scheur je de 2 meter die je hebt zo hard als je kunt, we zitten dus in de auto alsof we in een botsauto zitten, je vliegt van voor naar achter en van links naar rechts aangezien ze elk gaatje dat er is benutten.
Maar goed, even terug naar waar ik was gebleven: 25 march
Het is een grote markt met van alles en nog wat. Je vindt er varkens (en dan echt elk onderdeel van het varken), vers fruit, vis, kruiden, olijven enz. Het is qua drukte te vergelijken met de St joep markt. Vooruit komen is een kunst en je moet behoorlijk veel geduld hebben. Maar wel heel erg leuk! Er zijn veel straten om de markt waar je troepjes kunt kopen zoals telefoonhoesjes, nep-dvds, knuffels, sieraden in plastic verpakkingen en nog veel meer.
Op de markt hebben we lunch gehad, tissa en ik hebben gekozen voor iets wat pa heerlijk vondt toen hij hier was: broodje mortadella met kaas, nou ja eerder mortadella met wat kaas en een stukje brood. Het vlees is 5x zo veel dan het broodje, maar wel lekker. Lele heeft gekozen voor, zoals zij het noemt: goudvis.
Na de markt zijn we Carol gaan halen, ze woont sinds een jaar in Sao Paulo en komt vandaag mee naar Helena. Samen met Carol zijn we om het verschil te zien naar de duurste straat van Sao Paulo gegaan. Onze standaard merken Guess, D&G enz zijn daar te vinden waardoor we helemaal in ons element zijn. Jammer dat onze beurs het niet toe laat en daarom kiezen we voor windowshopping. We wagen het om een hele leuke en vooral aparte schoenenwinkel in te gaan. De schoenen zijn super modern en gemaakt van plastic. Stom stom stom, natuurlijk vind je daar de leukste schoenen ooit en zijn ze ook nog betaalbaar. Ik heb me ingehouden maar hoop dat ik jullie over een paar dagen goed nieuws kan geven.
Na deze schoenenwinkel zijn we doorgelopen naar heaven nr 2: de havaianastore. Dit is een stuk leuker aangezien dit betaalbaar is en hun collectie niet al te uitgebreid is.
Na 2 uur zwijmelend te hebben rondgelopen gaan we terug naar de auto aangezien de parkeertijd om is.
We gaan naar huis want we hebben gezegd friet speciaal te maken voor Ricardo, bonano(mars), carol, Helena en fam. Helaas, (voor hun dan) Helena’s moeder is al aan het koken dus moeten we een heerlijk diner van kip, rijst, bonen en 2 salades eten. We gaan dus morgen(vandaag dus) friet speciaal maken. Na het eten zijn we naar de zaak van Helena’s moeder geweest, ze heeft samen met haar zus 5 Kopenhagen zaken. Daar aangekomen realiseer ik me pas dat deze chocola enorm duur is, voor een grote doos bonbons betaal je 50 euro! We hebben informative gekregen over de zaak en het is zo dat deze chocola voor 70% uit cacao bestaat en de nestle bijvoorbeeld maar voor 40% daarnaast moet deze chocola 72 uur mixen en de normale maar 12 uur. Ook verkopen ze eigenlijk geen witte chocola omdat dit niet uit cacao bestaat. Heel leuk om te weten en nu begrijp ik ook waarom het zo duur is. Tijdens de uitleg hebben we een cappuccino chocolate gekregen, beide kozen we voor een kleine omdat de chocola heel erg sterk is( he moeke).
Na het bezoeken van de zaak zijn we naar de videotheek gegaan om een meidenfilm te huren, we hebben namelijk een meiden avond met popcorn, chocola, wijn en zwijmel film.
Na deze film komt Fernando thuis (moest werken tot 23:30) en kijken we nog wat tv, tiss en ik zijn ons hele ritme kwijt en slapen op de meest rare tijden.
Uiteindelijk gaan we om 4 slapen en zijn we om 8:30 weer klaarwakker, msnen en hyves wat en beginnen weer aan het ontbijt met lele en carol.
Het is heerlijk warm vandaag dus gaan zo hopelijk veel buiten doen. Maar ik verklap nog niks want dit is tissa’s deel en zo motiveer ik jullie weer terug te komen naar onze site. (pa en ma, we willen jullie verslaan met jullie 19.000 bezoekers ook al weten we dat het onmogelijk is)

Wat ik wel weet is dat we vandaag de auto van Fernando moeten lenen. In Sao Paulo heb je namelijk het systeem dat iedereen 1 dag in de week maar van 10 tot 17 mag rijden, dit is om het verkeer te minderen. Vandaag is nummer 3 aan de beurt(de nummerplaten van de auto eindigen op een nummer en dat nummer geeft aan wanneer het jou dag is), dit is Helena’s auto dus we kunnen niet met haar auto weg tenzij we voor 17 terug zijn.
Nou genoeg weer voor vandaag denk ik, zal weer foto’s en filmpjes erop zetten zodat jullie een beter beeld van alles krijgen.

Tot vanavond amigos!

Xx Nazjie en tissa