Curacao, de eerste week

Waar te beginnen.
In januari besloten toch nog maar eens mij to do lijst erbij te pakken.
Ik heb hem namelijk niet voor niks opgesteld.
Lesgeven in het buitenland, ik kan me niet eens meer herinneren wanneer deze wens is ontstaan.
Ik riep altijd dat ik les wilde gaan geven in Zuid-Afrika. Toen ik wat ouder en waarschijnlijk wijzer werd kwam ik erachter dat dit niet alleen maar leuk en aardig is. Je gaat er niet zomaar naartoe. Uiteindelijk heb ik Zuid-Afrika vervangen voor Engeland, ik weet nog niet volledig wat het is maar iets in dat land trekt me. Hierdoor ging op zoek naar vacatures en mogelijkheden. Tja, prijzig is het zeker. Ik wil graag lesgeven in het Engels en zal hierdoor een opleiding moeten volgen. Deze opleidingen zijn vrijwel onbetaalbaar en ik kan me er dan ook niet in vinden. Toch blijf ik zoeken en hopen op een betere uitkomst, tevergeefs.

Arjan zit inmiddels al een jaar op Curaçao waardoor ik me op dit eiland ga richten. Ik kom gelijk meerdere vacatures tegen, het is de wervingsperiode van het eiland. Ik zie dat er geen vraag is naar kennis van andere talen waardoor ik eigenlijk gewoon kan solliciteren. Het begin van mijn avontuur! Ik zal mijn familie en vrienden op de hoogte moeten stellen van mijn plan. Dit lijkt misschien leuk maar is het niet. Na een uur zenuwachtig noten doppen besluit ik Tessa toch maar te informeren over mijn plannen. Binnen een maand heb ik een tweejarig contract op Curaçao.
Nog niet helemaal realiserend wat ik hiermee teweegbreng begin ik met het opzeggen van lopende abonnementen in Nederland. Ik zoek uit wat ik moet doen om mijn huisdier mee te nemen en concludeer na een maandje dat dit geen verstandige keuze is, het kost behoorlijk wat geld en de kans dat ze niet levend terugkomt is groot.
Auto verkocht, huur, verzekeringen, telefoon, internet, werk opgezegd. Nu alle benodigde papieren voor Curaçao uitzoeken en uitschrijven in Nederland. Voordat je het weet sta je niet meer ingeschreven in je geboorteland, bij de gemeenste sta je na 15 minuten weer buiten en in het geregeld.
Gelukkig heeft Tessa besloten mee te gaan in mijn avontuur, dit vermindert de stress nogal. Het feit dat ik daar niet helemaal alleen land maakt veel goed. Daarnaast staat Tessa altijd aan mijn zijde dus ik denk dat ik even geherprogrammeerd moet worden als ze daar niet zou staan.
We hebben vrijwel onze volledige inboedel verkocht waarbij slapen op een matrasje op de grond ,zonder verdere meubels in het huis, ons eindpunt is.

Het weekend voor ons vertrek hebben we nog onze gebruikelijke Festa waarbij we afscheid nemen van onze familie, vrienden en vriendinnen. De dag voor ons vertrek nemen we nogmaals afscheid van de belangrijke personen om ons heen waarna we ’s nachts vertrekken naar Schiphol. We proberen het maar te zien als een lange vakantie zodat we niet met hoge kijkcijfers naar de gate lopen.
Eenmaal geland worden we opgehaald door Arjan en brengt hij ons gelijk naar ons nieuwe huisje. Het is een geweldig appartement met alles erop en eraan, we hebben zelfs beide een eigen badkamer.

Ik had in Nederland alvast een zoektocht geopend naar een nieuwe auto zodat we gelijk aan de slag kunnen met de inschrijving. De auto is in orde, ik weet te onderhandelen, en voordat we het weten rijden Tess en ik naar de belasting om de auto over te schrijven. Tessa met de kaart in de handen en instructies over de bestemmingen die we vandaag gaan hebben en ik achter het stuur. Pap, ik heb geen minuut niet aan je kunnen denken. Hij staat nog niet op mijn naam, we hebben nog geen verzekering en rijden in een vreemd land. Komt goed! De herkenningspunten op de kaart bestaan uit Fastfood restaurants, hij de Burger King links, voorbij Subway en dan rechts. We komen aan op het belastingkantoor en krijgen een aanvraag voor het keuringsloket, we rijden naar het keuringsloket maar dit is al dicht. Ok, en nu? We rijden naar de verkering maar die kunnen ons zonder overschrijving niet helpen.
De volgende dag moet Tess thuis blijven voor het internet en sta ik vroeg op om de enorme wachtrij bij het keuringsloket te beperken, trots dat ik de weg in één keer kan vinden kom ik aan. Als ik na een half uur wachten aan de beurt ben krijg ik te horen dat ik een kopie id-kaart van de verkoper moet hebben. Gelukkig heb ik haar nummer dus rijd ik door naar het ziekenhuis waar zij werkt. Ik ga weer terug naar het keuringsloket en begin weer van voor af aan. Ik loop naar buiten met mijn nieuwe autopapieren en rijd terug naar de belasting zoals me eerder was opgedragen. Ik ben vrijwel gelijk aan de beurt maar krijg te horen dat ik eerst mijn verzekering moet regelen. Kaart op schoot en op weg naar de verzekering. Ze vullen mijn gegevens in en ik mag twee uur later de papieren komen ophalen. Hierdoor heb ik even pauze en kan ik Tessa gaan ophalen. Ik stap in mijn auto, draai de sleutel om en hoor alleen een klik. Nogmaals; klik. Ok, in het autoboekje opzoeken wat het lampje aangeeft en motorkap open. Dit lijkt mij een logische volgorde en handeling. Tja, sta je dan, met je motorkap open en geen idee waar je naar moet kijken. Ja dit is voor de olie en hier gaat de ruitenvloeistof in. Maar waarom staat er nergens: luchtverontreiniging, kijk hier. Ik straal dit waarschijnlijk ook uit want er komen mensen van de security naar me toe: “meisje, heb je problemen?” Ze bekijken de accu en overleggen iets in het Spaans, ik sta erbij en kijk erna. Uiteindelijk duwen een aantal mannen mijn auto aan en geven mij het advies naar de garage te gaan. Een uur later sta ik met Tessa bij de garage na de auto nogmaals aangeduwd te hebben met Arjan en een onbekende man. Ze meten de accu door en zeggen dat ik iets heb aangelaten waardoor de accu leeg is. Ik weet zeker dat ik dit niet heb gedaan en wil geen risico lopen, de accu is heel slecht dus ik laat er een nieuwe inzetten voor €50. Een half uur laten zijn we bij de verzekering geweest en zitten we weer bij de gemeente, met 50 wachtende voor ons. Uiteindelijk zijn we aan de beurt en hebben we wegenbelasting ook betaald. We kunnen legaal en verzekerd rijden!

Maandag ga ik eerst langs school om nog wat benodigde papieren op te halen waarna we doorgaan naar de burgerlijke stand “Kranshi”. Na een uur wachten worden we opgeroepen. We gaan opgelucht zitten en krijgen gelijk te horen dat ze niks voor ons kunnen doen, we moeten eerst naar de emigratie. Zucht, dan maar door naar emigratie. Deze blijkt bij aankomst dicht te zijn. De volgende morgen staat we om 06:30 klaar want ze gaan om 07:00 beginnen. We hebben al 40 wachtende voor ons en zijn na 2 uur aan de beurt waar we te horen krijgen dat we eerst moeten betalen bij de Giro. Ze maken wel een afspraak voor donderdag. Twee uur wachten voor het maken van een afspraak, online afspraak maken is zo 2013. We rijden naar de bank om een rekening te openen. We staan bij de balie en ja hoor: “ sorry mevrouw maar dan moet u ingeschreven staan.” Uuhm ik kan me niet inschrijven voordat ik betaald heb en dit moet ik betalen met een lokale rekening, maar een rekening kan ik pas openen als ik ingeschreven sta. Ik leg het uit en een arbeidsverklaring is uiteindelijk onze redende engel. Ik heb een bankaccount en laat gelijk het geld overstorten.
We voelen ons zeer voldaad na deze productieve dag dus besluiten nog “even” naar KLM te gaan om het ticket van Tessa om te zetten. We komen aan bij het kantoor van KLM maar worden ,natuurlijk, doorverwezen naar het hoofdkantoor. We rijden helemaal naar het vliegveld om te concluderen dat ook zij een uur middagpauze hebben. Beach here we come!!