Poging 2, berichten van Facebook
Door: Nadieh
Blijf op de hoogte en volg Nadieh & Tessa
13 November 2014 | Curaçao, Willemstad
Hallo allemaal,
Poging 2. Ik zie dat er de vorige keer wat mis is gegaan.
Ik heb nogmaals de berichtjes van Facebook onder elkaar gezet.
Hopelijk kan ik dit weekend over de afgelopen weken schrijven.
29 september
Vanmorgen een giga kakkerlak in de klas Ik zei tegen de kids dat er niks aan de hand was, maar volgens mij was ik alleen mezelf ervan aant overtuigen. Kids hadden er minder last van. Heb toch maar directie erbij gehaald want was bang dat ík gillend de klas uit zou rennen
14 oktober
Ok, stap 2 in de richting accepteren van kakkerlakken. Ik weet inmiddels dat als ze op hun rug liggen ze stuurloos zijn. Er kwam weer 1 op bezoek maar deze bleef keurig voor de deur wachten. Ik laat directie hem
vermoorden maar kom er later helaas achter dat hij nog niet klaar is met z'n leven. Ik draai hem met een bezem op z'n rug en spray hem vol. In de pauze blijkt hij nog te leven. Mijn buddy in crime (leerling van 5 jaar) neemt het grove werk op zich en slaat hem met een steen morsdood. Ik geef hem een high-five en realiseer me gelijk dat dit zeer zeker niet pedagogisch verantwoord is, maar wel zeer gemeend vanuit m'n hart.
15 oktober:
Stap 3 in het kakkerlakken proces. Ze geven mij geen hersteltijd, ze gaan gewoon door.
Vandaag kwam er een leerling naar me toe om te vertellen dat er een kakkerlak bij de wc zit (onze wc is in de klas). Ik stuur m'n buddy in crime op verkenning en bekijk het van een afstandje. Hij vindt niks, shit, ik heb m'n ramen en deuren dicht vanwege de airco. Hij loopt hier dus érgens rond.
Na 10 minuten hoor ik de kakkerlak signalen. Ik spray hem overhoop en leg hem op z'n rug, m'n buddy haalt de stoffer en blik en gaat door met zijn taak maar de kakkerlak ontsnapt. We gaan er met ons gereedschap weer achteraan en ik leg hem nogmaals op z'n rug. Ok, ademhalen.. Ik kijk nog even en zie dat hij te dicht tegen de muur ligt en zich dus kan omdraaien! Voor ik iets kan doen heeft hij het weer op een rennen gezet! Ik gooi m'n blik erop en ga er meerdere malen en zo hard als ik kan, bovenop staan.
Ik haal de helft van de klas van de tafels en probeer weer te lachen. Na het eten komt m'n buddy zeggen dat hij nu echt wel dood is. Ik geef hem toestemming om ons proces voort te zetten en hopelijk af te ronden.
Ik kijk toe hoe hij het blik op tilt en ik hoop met heel mijn hart dat hij er morsdood onder 'plakt'.
Thank god!! M'n buddy loopt er mee naar buiten en sluit ons avontuur af door hem in de prullenbak te gooien.
Ik hoop dat ik nu genoeg lessen heb gehad en morgen zonder zweetuitbarstingen les kan geven.
16 oktober:
Ok, niet stap 4 in het kakkerlakken proces maar dag 4 in deze steeds bijzonder wordende week: de eerste week na de vakantie.
Ik laat de kinderen vandaag kennis maken met de letter -k- (thema Kunst). Na m'n verhaal laat ik ze voorwerpen en/of woorden zoeken met de letter -k-. Dezelfde leerling als gisteren staat voor me en zegt: "kakkerlak". Ik zucht van binnen en maak me weer klaar. Ik vraag hem waar hij die heeft gezien en hij kijkt me verbaast aan "nergens". Pffuw, loos alarm.
We hebben een heerlijke ochtend waarbij we veel dansen en zingen.
Na de pauze is dit heerlijke er al snel vanaf. Een kind komt rillend naar me toe met de mededeling dat de airco te koud is. Ik zet de airco uit en laat hem buiten z'n puzzel afmaken zodat hij kan opwarmen (onze 'verwarming' is buiten). Tijdens het eten kom ik er achter dat zijn lichaam niet alles binnen wil houden en dus een deel naar buiten stuurt. Ik ga op zoek naar een emmer en steun hem zoveel als mogelijk. De andere kinderen zitten nog in de klas, ik laat ze naar buiten gaan zodra ze klaar zijn met eten. Anders als in Nederland zeg ik hier schoenen aan i.p.v. jassen aan tijdens m'n vaste naar-buiten-gaan riedeltje. Één leerling is het hier niet mee eens en besluit dat heel Curaçao dit moet weten, ik laat haar dit eenzijdige rollenspel binnen tot een mooi eind brengen. Blijkbaar hebben we beide een ander beeld over een mooi einde dus dit vergt nog wat energie.
Ik ga buiten kijken hoe het met m'n zieke vriend is: ik maak me toch wel zorgen want z'n lichaam blijft afstand nemen van z'n eerdere ontbijt. Ik zit naast hem en kijk naar een ander kind wat me op m'n schouder blijft tikken. Een bebloede enkel aan een verdrietig ogend kind staart me aan. Ik probeer andere kinderen in te schakelen want wil liever niet weg bij het zieke kind. In de klas is het eenzijdige rollenspel nog niet beëindigd. Ik loop toch maar even naar binnen en geef er mijn einde aan. Binnen een minuut of 2 is het weer in orde met dit kind en ben ik weer de lieve juf, ze heeft m'n grens weer gevonden en is er m.i. mee akkoord gegaan.
Ik ga buiten zitten bij m'n zieke, die de emmer weer nader nt inspecteren is, wrijf over z'n rug en zwaai en begroet ondertussen 2 bezoekers van een Belgische Pabo.
Het kind van de enkel loopt weer vrolijk rond, mede dankzij mijn ingeschakelde hulpkids. En de actrice ligt op een kussen uit te rusten.
Het was me weer een dagje maar ik kan zeggen: ik heb geen kakkerlak gezien!
17 oktober:
Dag 5 van m'n bijzondere week. Een leerling komt in de 1e pauze naar me toe rennen met een bloem. "Voor jou!" Een heerlijke dag gehad, zonder onuitgenodigde gasten of andere ongevraagde dingen.
Nu weekend vieren met zon en strand.
Bon wikènt, fijn weekend!
26 oktober
Weer een week voorbij als juf op de Antillen.
Maandag zie ik mijn collega ( a.k.a. dé Juliette) met een veelzeggende blik het lokaal naast mij uit lopen, dit keer heeft zij bezoek. Mijn strijdlustigheid komt weer opborrelen en ik besluit haar buddy in crime te worden. Ik kan immers niet meer zonder. Mijn klas krijgt instructie even stil te zijn, iets wat ze wonderbaarlijk goed kunnen. Ik zie haar dezelfde techniek gebruiken: platspuiten en omdraaien. Haar bezoek heeft hier ervaring mee, hij heeft een spuitwerend schild om en blijft maar rennen. Ik besluit het krachtigere spul erbij te halen en hij lijkt er iets van te merken. We draaien hem om maar hij is ook nog eens vrij atletisch. Ik gebruik de verkregen handreikingen van mij andere collega: zet er iets op zodat hij niet weg kan. Juliette gooit er een bakje op maar hij ontwijkt hem. Ik pak vast een blok die we op het bakje kunnen zetten. Haar 2e buddy in crime ( lees: broer van mijn buddy in crime) pakt het blok aan en gebruikt hun methode; morsdood slaan. Ook hij maakt weer een eind aan het avontuur zodat we weer verder kunnen.
Later op de week kom ik thuis na m'n eigen studiemiddag bij Starbucks, Papiaments leer je namelijk niet vanzelf. Ik kom thuis en draai de kraan open, geen water. Op dat moment heeft mijn lichaam ineens behoefte om afstand te nemen van mijn te vele liters koffie. Alleen kan dit niet zonder water.
Stress.. dit gaat weer samen met zweetuitbarstingen, deze zorgen voor de vraag naar een douche. Douche is ook water voor nodig, nog meer stress. Ik moet uit deze vicieuze cirkel! Ik bel Arjan en hij helpt me uit de brand, het kraantje op straat was dichtgedraaid... Stress voorbij, zweet weg en koffiesignalen zien hier geen plezier meer in.
Zaterdag gaan we naar Cas Abou om even het vakantiegevoel te herbeleven. De enige donkere wolk op het eiland besluit ons wat schaduw en regen te bieden. Gelukkig is hij er na een half uur klaar mee en vertrekt hij weer, de zon komt tevoorschijn en verlaat ons tot 18:13 niet meer.
Bij thuiskomt merk ik dat ik wat zenuwachtig door het huis loop en niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. De ouders van Arjan zijn hier op vakantie en ik merk dat het echt heerlijk is om weer vertrouwde mensen vanuit Nederland om je heen te hebben. Hierdoor gaan de dagen deze week te snel maar duren ze ook weer te lang. M'n moeder en zusje komen morgen op bezoek en ik kan niet meer wachten. Gelukkig heb ik Melissa en Juliette die mij met mijn zenuwinzinking helpen en gaan we gezellig drankjes drinken bij Saint Tropez.
Vandaag is dé dag! Ze zitten al in het vliegtuig en zullen om 15:20 landen. Ik FaceTime met m'n zus en petekindje en vergeet even alles om me heen.
Nu maar naar het strand om wat rust te vinden en dan op naar Hato, m'n liefste ophalen.
© 2014 Microsoft Gebruiksrechtovereenkomst Privacy en cookies Ontwikkelaars Nederlands
Poging 2. Ik zie dat er de vorige keer wat mis is gegaan.
Ik heb nogmaals de berichtjes van Facebook onder elkaar gezet.
Hopelijk kan ik dit weekend over de afgelopen weken schrijven.
29 september
Vanmorgen een giga kakkerlak in de klas Ik zei tegen de kids dat er niks aan de hand was, maar volgens mij was ik alleen mezelf ervan aant overtuigen. Kids hadden er minder last van. Heb toch maar directie erbij gehaald want was bang dat ík gillend de klas uit zou rennen
14 oktober
Ok, stap 2 in de richting accepteren van kakkerlakken. Ik weet inmiddels dat als ze op hun rug liggen ze stuurloos zijn. Er kwam weer 1 op bezoek maar deze bleef keurig voor de deur wachten. Ik laat directie hem
vermoorden maar kom er later helaas achter dat hij nog niet klaar is met z'n leven. Ik draai hem met een bezem op z'n rug en spray hem vol. In de pauze blijkt hij nog te leven. Mijn buddy in crime (leerling van 5 jaar) neemt het grove werk op zich en slaat hem met een steen morsdood. Ik geef hem een high-five en realiseer me gelijk dat dit zeer zeker niet pedagogisch verantwoord is, maar wel zeer gemeend vanuit m'n hart.
15 oktober:
Stap 3 in het kakkerlakken proces. Ze geven mij geen hersteltijd, ze gaan gewoon door.
Vandaag kwam er een leerling naar me toe om te vertellen dat er een kakkerlak bij de wc zit (onze wc is in de klas). Ik stuur m'n buddy in crime op verkenning en bekijk het van een afstandje. Hij vindt niks, shit, ik heb m'n ramen en deuren dicht vanwege de airco. Hij loopt hier dus érgens rond.
Na 10 minuten hoor ik de kakkerlak signalen. Ik spray hem overhoop en leg hem op z'n rug, m'n buddy haalt de stoffer en blik en gaat door met zijn taak maar de kakkerlak ontsnapt. We gaan er met ons gereedschap weer achteraan en ik leg hem nogmaals op z'n rug. Ok, ademhalen.. Ik kijk nog even en zie dat hij te dicht tegen de muur ligt en zich dus kan omdraaien! Voor ik iets kan doen heeft hij het weer op een rennen gezet! Ik gooi m'n blik erop en ga er meerdere malen en zo hard als ik kan, bovenop staan.
Ik haal de helft van de klas van de tafels en probeer weer te lachen. Na het eten komt m'n buddy zeggen dat hij nu echt wel dood is. Ik geef hem toestemming om ons proces voort te zetten en hopelijk af te ronden.
Ik kijk toe hoe hij het blik op tilt en ik hoop met heel mijn hart dat hij er morsdood onder 'plakt'.
Thank god!! M'n buddy loopt er mee naar buiten en sluit ons avontuur af door hem in de prullenbak te gooien.
Ik hoop dat ik nu genoeg lessen heb gehad en morgen zonder zweetuitbarstingen les kan geven.
16 oktober:
Ok, niet stap 4 in het kakkerlakken proces maar dag 4 in deze steeds bijzonder wordende week: de eerste week na de vakantie.
Ik laat de kinderen vandaag kennis maken met de letter -k- (thema Kunst). Na m'n verhaal laat ik ze voorwerpen en/of woorden zoeken met de letter -k-. Dezelfde leerling als gisteren staat voor me en zegt: "kakkerlak". Ik zucht van binnen en maak me weer klaar. Ik vraag hem waar hij die heeft gezien en hij kijkt me verbaast aan "nergens". Pffuw, loos alarm.
We hebben een heerlijke ochtend waarbij we veel dansen en zingen.
Na de pauze is dit heerlijke er al snel vanaf. Een kind komt rillend naar me toe met de mededeling dat de airco te koud is. Ik zet de airco uit en laat hem buiten z'n puzzel afmaken zodat hij kan opwarmen (onze 'verwarming' is buiten). Tijdens het eten kom ik er achter dat zijn lichaam niet alles binnen wil houden en dus een deel naar buiten stuurt. Ik ga op zoek naar een emmer en steun hem zoveel als mogelijk. De andere kinderen zitten nog in de klas, ik laat ze naar buiten gaan zodra ze klaar zijn met eten. Anders als in Nederland zeg ik hier schoenen aan i.p.v. jassen aan tijdens m'n vaste naar-buiten-gaan riedeltje. Één leerling is het hier niet mee eens en besluit dat heel Curaçao dit moet weten, ik laat haar dit eenzijdige rollenspel binnen tot een mooi eind brengen. Blijkbaar hebben we beide een ander beeld over een mooi einde dus dit vergt nog wat energie.
Ik ga buiten kijken hoe het met m'n zieke vriend is: ik maak me toch wel zorgen want z'n lichaam blijft afstand nemen van z'n eerdere ontbijt. Ik zit naast hem en kijk naar een ander kind wat me op m'n schouder blijft tikken. Een bebloede enkel aan een verdrietig ogend kind staart me aan. Ik probeer andere kinderen in te schakelen want wil liever niet weg bij het zieke kind. In de klas is het eenzijdige rollenspel nog niet beëindigd. Ik loop toch maar even naar binnen en geef er mijn einde aan. Binnen een minuut of 2 is het weer in orde met dit kind en ben ik weer de lieve juf, ze heeft m'n grens weer gevonden en is er m.i. mee akkoord gegaan.
Ik ga buiten zitten bij m'n zieke, die de emmer weer nader nt inspecteren is, wrijf over z'n rug en zwaai en begroet ondertussen 2 bezoekers van een Belgische Pabo.
Het kind van de enkel loopt weer vrolijk rond, mede dankzij mijn ingeschakelde hulpkids. En de actrice ligt op een kussen uit te rusten.
Het was me weer een dagje maar ik kan zeggen: ik heb geen kakkerlak gezien!
17 oktober:
Dag 5 van m'n bijzondere week. Een leerling komt in de 1e pauze naar me toe rennen met een bloem. "Voor jou!" Een heerlijke dag gehad, zonder onuitgenodigde gasten of andere ongevraagde dingen.
Nu weekend vieren met zon en strand.
Bon wikènt, fijn weekend!
26 oktober
Weer een week voorbij als juf op de Antillen.
Maandag zie ik mijn collega ( a.k.a. dé Juliette) met een veelzeggende blik het lokaal naast mij uit lopen, dit keer heeft zij bezoek. Mijn strijdlustigheid komt weer opborrelen en ik besluit haar buddy in crime te worden. Ik kan immers niet meer zonder. Mijn klas krijgt instructie even stil te zijn, iets wat ze wonderbaarlijk goed kunnen. Ik zie haar dezelfde techniek gebruiken: platspuiten en omdraaien. Haar bezoek heeft hier ervaring mee, hij heeft een spuitwerend schild om en blijft maar rennen. Ik besluit het krachtigere spul erbij te halen en hij lijkt er iets van te merken. We draaien hem om maar hij is ook nog eens vrij atletisch. Ik gebruik de verkregen handreikingen van mij andere collega: zet er iets op zodat hij niet weg kan. Juliette gooit er een bakje op maar hij ontwijkt hem. Ik pak vast een blok die we op het bakje kunnen zetten. Haar 2e buddy in crime ( lees: broer van mijn buddy in crime) pakt het blok aan en gebruikt hun methode; morsdood slaan. Ook hij maakt weer een eind aan het avontuur zodat we weer verder kunnen.
Later op de week kom ik thuis na m'n eigen studiemiddag bij Starbucks, Papiaments leer je namelijk niet vanzelf. Ik kom thuis en draai de kraan open, geen water. Op dat moment heeft mijn lichaam ineens behoefte om afstand te nemen van mijn te vele liters koffie. Alleen kan dit niet zonder water.
Stress.. dit gaat weer samen met zweetuitbarstingen, deze zorgen voor de vraag naar een douche. Douche is ook water voor nodig, nog meer stress. Ik moet uit deze vicieuze cirkel! Ik bel Arjan en hij helpt me uit de brand, het kraantje op straat was dichtgedraaid... Stress voorbij, zweet weg en koffiesignalen zien hier geen plezier meer in.
Zaterdag gaan we naar Cas Abou om even het vakantiegevoel te herbeleven. De enige donkere wolk op het eiland besluit ons wat schaduw en regen te bieden. Gelukkig is hij er na een half uur klaar mee en vertrekt hij weer, de zon komt tevoorschijn en verlaat ons tot 18:13 niet meer.
Bij thuiskomt merk ik dat ik wat zenuwachtig door het huis loop en niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. De ouders van Arjan zijn hier op vakantie en ik merk dat het echt heerlijk is om weer vertrouwde mensen vanuit Nederland om je heen te hebben. Hierdoor gaan de dagen deze week te snel maar duren ze ook weer te lang. M'n moeder en zusje komen morgen op bezoek en ik kan niet meer wachten. Gelukkig heb ik Melissa en Juliette die mij met mijn zenuwinzinking helpen en gaan we gezellig drankjes drinken bij Saint Tropez.
Vandaag is dé dag! Ze zitten al in het vliegtuig en zullen om 15:20 landen. Ik FaceTime met m'n zus en petekindje en vergeet even alles om me heen.
Nu maar naar het strand om wat rust te vinden en dan op naar Hato, m'n liefste ophalen.
© 2014 Microsoft Gebruiksrechtovereenkomst Privacy en cookies Ontwikkelaars Nederlands
-
13 November 2014 - 13:35
Pluto:
Lieve Nadieh. Weer ff wegdromen bij jouw verhalen en allerlei dingen proberen te visualiseren. Prachtig. Ik lees nòg een keertje. Er lukt je al errug veel en je bent ondertussen al zo flexibel als een boomslang in een doolhof. Soms neemt stress een loopje met je maar omdat je het zo levendig weet te vertellen til ik er niet zo zwaar aan?!?!? Ik zou echt een poosje met je willen meelopen en zo je ervaringen meemaken. Lijkt me geweldig. Mam en Ruth hebben dat mogen beleven. Straks in munstergeleen zal ik je eens stevig knuffelen. Tot dan. Hoofd omhoog en doe je ding. Xxjes. -
14 November 2014 - 17:23
Jean:
Hoi Nadieh,
Allereerst dank dat je je verslag nog een keer bent gaan zoeken tussen, na en met alle kakkerlakkenkwel. Ik geniet van je verhalen en vind dat je een aantal dingen heel mooi kunt omschrijven.
Voor een gelouterde juf als jij moet toch een verademing zijn om in de onderbouw van het onderwijs te draaien. Nooit mijn favoriete plek geweest: ik zat liever boven.
Daar kon ik meer kwijt.
Ik zou zo graag eens stiekem willen kijken, maar ik weet wel zeker dat jij het kunt en ook dat je het goed doet.
Lijkt me leuk als je weer in Nederland bent om eens een avond of middag lekker bij te kletsen.
We zien wel want dan heb jij ook een hele waslijst van bezoek en af te leggen bezoek.
Hou je haaks en blijf met je beide benen stijf op de grond staan.
Zoek rust, geen ongenode gasten maar ik weet niet hoe dat daar werkt.
Jean. -
14 November 2014 - 22:31
Jean.:
Hoi Nadieh,
Ben ik weer.
Ik mis de naam van Helena.
Die heb ik ook al eens gemaild maar geen reactie.
Noet ik die naam schrappen.??
Andere namen ?? -
15 November 2014 - 14:34
Jan S:
Ha Dieh,
Mooie verhalenbundel zeg. Ik snap alleen niet hoe je zo doodsbang voor een kakkerlak kan zijn, maar wel continue kakkerlakken op zijn kop zet? Je schrijfstijl is echt leuk aan het worden zo! misschien moet je een boek schrijven over je verhalen.
Ik zit nu op t eiland ten Westen van je. Lekker warm, altijd wind, soms regen, en nog geen kakkerlak gezien.. vooralsnog.. over twee weekendjes mogen ze komen.. dan is de kakkeromdraaiheld er!
zoontje van de eigenaar hier (4 jaar) had een woedeuitbarsting omdat hij de letter -K- niet schrijven kan.. Ik dacht dat dat pas bij 6 jaar hoefde.. Hebben ze hier t zelfde curriculum als bij jullie of zo? iig toevallig. Nog tips voor de gefrustreede man?
Tot over 2 weekjes.
jan -
19 November 2014 - 23:09
Mrtn:
Hoi Nadieh. Hier kabbelt t leven in rustig tempo. Noah heeft de Sinterklaaskoorts: Sint en Pieten (zwarte) inhalen in t dorp, schoentje zetten , tekeningen maken, wortels en water klaarzetten. Daarbij heeft hij nu een stoere nieuwe kamer met poster van New York en achtergrondverlichting en bed op nieuwe plaats. Kortom hij is er druk mee. Dory heeft t handwerken weer gevonden. Ze maakt bloemmotiefjes met kruissteekjes op een groot tafellaken. Dat wordt een erfstuk. Lex zei: ooooo dan zie ik hem wel als poetsdoek in de garage. Dat vond Dory niet echt leuk. Ik wel!!! Het traktortje dat Lex en ik bouwen schiet niet echt op. Veel tegenvallers maar nog steeds goede moed. In t weekend komen Ger en Engel met Natascha en haar vriend Pieter naar Limland. Dat wordt lekker druk. We gaan Nasr de kerstmarkt in Aken en de antiek markt in Tongeren. Daarnaast nog Nasr Valkenburg en Cranenbroek. Volgende week kunnen we uitrusten. Het zal jou mss ook zo vergaan zijn toen mam en Ruth er waren. Ik ben geregeld in de garage te vinden en dat helpt om niet te snoepen. Ben dus aan het lijnen. We missen allebei de heerlijke temperaturen van Benidorm. Daarom de kachel op 20 graden. Buiten lekker herfstweer met af en toe een bui, een luchtig windje en temp van 10 graden. Niet slecht. Lieve meid tot een volgend bericht. Xxxxjes -
20 November 2014 - 23:40
Nadieh:
Hallo allemaal!
Maarten: bedankt voor je altijd lieve en leuke reacties, je weet dat jullie meer dan welkom zijn! Ik wil met alle liefde m'n wereldje hier met jullie delen. Leuk ook om te horen hoe het daar allemaal gaat. Hebben jullie de Sint drukte op school afgesloten gaat het thuis verder. Volgens mij hebben jullie nog nooit een Sinterklaasjournaal kunnen missen. Maar met Noah zal het natuurlijk veel leuker en specialer zijn.
Jean: Ik vind het zó leuk dat we nog steeds contact hebben en ik zou het ook heel leuk vinden om wat te drinken als ik terug ben. Ik ben ongeveer 2 weken in Nederland, zou moeten lukken denk ik. Helena heb ik al een behoorlijke tijd niet meer gezien maar wel nog veel contact mee. Het wordt tijd dat ik weer eens naar Brazilië ga :)
Ik ben inderdaad ook afgestudeerd in het oudere kind maar wil de gehele leerling gehad hebben.
Jan: Dat hoeft hij inderdaad nog helemaal niet te kunnen, wel leuk dat de wil er wel is. Ik zou zeggen voorschrijven en laten naschrijven , komt goed , hij heeft nog genoeg tijd om het te leren. Leuk dat ik je volgend weekend zie!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
